Een tijdje geleden heb ik deelgenomen aan een weekend prehistorisch koken, georganiseerd door de trekkingschool van Joker.
Prehistorische mensen (kenners)
Het was al redelijk koud in de laatste week van oktober, dus een extra warme slaapzak en enkele lagen fleece waren wel aangewezen.
Tentenkamp in Dardennen
Een manier om je warm te krijgen is noeste arbeid. Die kan ook daarna gebruikt worden om warmte te genereren:
Brute oerkracht wordt omgezet in hout voor een kampvuur
Of als alternatief verwarmertje: graanjenever. En ook mede een lekker primitief bier-achtig drankje mochten we drinken, uit echte dierenhoorns, wel te verstaan.
Mede drinken uit een echte dierenhoorn
Potten op het vuur voor prehistorische kruidenthee
Knietjes warmen rond het haardvuur
De nadruk van het hele weekend lag dus op eten verzamelen en klaar te maken op prehistorische wijze. De prehistorische mens was, naar wat ik ervaren heb, een groot deel van de dag bezig met het foerageren, het (op wilde wijze) zoeken van eetbaar organisch materiaal in het wild. Af en toe werd er natuurlijk ook wild geplast, of wat dacht je. Maar dat geheel terzijde. Eten zoeken, dus.
De bezieler van Cap Sauvage kijkt welke frissen jonge blaadjes er nog te vinden zijn om zijn tanden in te zetten...
Robin heeft al een aperitiefhapje gevonden
Ik houd het bij een mandje met peertjes
Wat de prehistorische mens verzamelde kan gaan van paddestoelen -riskant... tenzij je voor de sjamaan ervaring gaat- over vruchten als mispels, kweeperen en besjes tot uitgegraven wortels, noten en bladgroen van struiken en planten. 
Prachtig herfsttafereel van bosvoedsel
Ook vlees en eventueel vis waren deel van het dieet, naargelang wat zich op je pad kruiste. Maar een grote bron van proteïnen waren ook insecten. Maden (het soort waarmee je kan gaan vissen) en meelwormen, zelfs sprinkhanen en andere, nog grotere insecten werden gezien als belangrijke energiebron. En best wel lekker. Krokant gebakken boven een kampvuurtje en als spekjes over de sla gesprenkeld... We hebben ook eieren gegeten. Maar de prehistorische mens had nog geen gedomesticeerde beestenboel. Kippen en hun eieren waren nog niet gekend. Nee, wij hebben alleen maar kwartel eieren gegeten! Even een contrastje van luxekippen in een tentje half verkleumd... Of wat toen normaal was, en nu duurder omdat het minder en masse geproduceerd wordt.
Kwartel eitjes en bospaddestoelen
Een deel van de workshops was dan ook gericht op het prehistorisch klaarmaken van het verzamelde voedsel. Maar daarvoor heb je ook prehistorische tools nodig.
Zoals... vuur! Zelf gemaakt. Niet met een magnesium stick zoals in 'Expeditie Robinson', nee... Gemaakt met zelf gecreëerde warmte door twee stukken hout tegen elkaar te wrijven. Zoals in de film 'Cast Away' bijvoorbeeld.
Prehistorische allumeuse
Maar ook de stenen messen hebben we leren maken. Of toch zien voordoen. Want dat is nog niet hetzelfde als het zelf te moeten doen. En met zo'n stenen messen hebben we ook ons eten klaargemaakt. Dat is te zeggen: op de knietjes bij het kampvuur een duif gevild, ingewanden uitgehaald, onthoofd en gefileerd. Zo'n mes is echt scherp! Dat ging best wel
goed.
Duif op het menu
Onfortuinlijk duifje
En het doet ook wel goed om nog eens terug te keren naar de basics, te kijken waar dat duifje dat al eens op ons bord ligt (in de sjiekere etablissementen), eigenlijk vandaan komt en alle stappen van dier tot bord mee te maken. Ook het opeten is een groot deel van de belevenis, wel te verstaan. Tegen dan zie je zo scheel van de honger dat je de oermens in jezelf echt wel voelt opkomen en hem moet tegenhouden om niet met een goedendag de buurman zijn bordje ook te bemachtigen.
Duifjessaté grillen boven het kampvuur
We hebben ook les gekregen in het op prehistorische wijze bereiden van het voedsel. Zo kennen we nu de finesses van de stoomkuil: een kuil met gloeiend hete stenen in -opgewarmd in een kampvuur-, daarbovenop veel (nat) gras, en dan de te stomen voedselpakketjes. Het geheel afdekken en een uur of twee laten stomen. De inhoud van de pakketjes kan je naar hartelust, maar wel binnen het aanbod van de prehistorische mens, kiezen. In ons geval zag zo'n pakketje er als volgt uit:
Op het menu vanavond staan stukjes bospaddestoel, wortel, wilde peper, kwarteleitje, cranberrie, walnoten en lekker sappige meelwormpjes om alles af te smaken.
Deze worden prachtig ingepakt alsof de kerstman himself het gebracht had
Met een rundsschouderblad als prehistorische schup wordt de stoomkuil gegraven
In de stoomkuil worden alle pakjes verzameld, afgedekt en zo kunnen ze een paar uur garen.
De duivenbilletjes hebben we eerst een nachtje laten pekelen en daarna in een rooktipi gelegd om te garen met speciaal aroma.
Gepekelde duivenbilletjes
De rooktipi constructie
De final touch aan de rooktipi
En smullen maar! Allemaal heel leuk, maar gelukkig stond er bij thuiskomst op zondagavond een lekkere hete pizza klaar voor mijn grote 21e eeuwse honger!
