Scuba diving in Cozumel, deel 2: wrakduik en Cenotes

Er waren qua duiken ook twee speciallekes in Cozumel.  Zo was er het wrak genaamd de Felipe Xicotencatl of simpelweg C-53.  In 1944 werd het gebouwd als 90 meter lange, Amerikaanse mijnenveger.  Die werd in 1962 verkocht aan de Mexicaanse marine en omgevormd tot patrouille boot om de Golf van Mexico te bewaken.  In 1999 was hij te verouderd om nog te gebruiken en werd hij geschonken aan het onderwater natuurpark Cozumel, waar hij tot zinken werd gebracht.  Ondertussen is het wrak al zeer mooi begroeid met koralen en biedt het een huis aan vele fauna en flora, onder andere de grootste, dikste murene die wij al zagen.  Met onze lokale gids maakten wij een hele tour in het wrak.  Zeer indrukwekkend om onder water met je zaklamp in pikdonkere ruimtes te komen die ooit gediend hebben als leefruimte, keuken, kajuit, stuurcabine of laadruimte.  Ijzeren trappen die al helemaal begroeid zijn met koralen op- en afzwemmen, naar buiten kijken door patrijspoorten die nu een venster op de wereld onder water zijn.

En dan hebben we nog 2 zeer speciale duiken gemaakt in de Cenotes.  Dit zijn plaatsen onder de grond waar de kalksteen is weggeërodeerd door grondwater waardoor ondergrondse rivieren onstaan.  Op sommige plaatsen stort het plafond boven die rivieren in, waardoor het wateroppervlak vrij komt en je erin kan zwemmen, snorkelen of duiken.  De ondergrondse rivieren vormen echter wel een doolhof van tunnels, dikwijls in het pikdonker, met af en toe een opening waardoor het zonlicht naar binnen stroomt.  Meestal kan je enkel verder of terug, maar niet naar boven.  Eerder iets voor duikers met wat ervaring, want je mag niet te snel panikeren of last krijgen van claustrofobie.  Omdat zulke duiken qua veiligheid veel strenger worden begeleid, krijgen we hier per 4 duikers een gids die de weg kent in het doolhof.  Er zijn in principe ook routes onder water uitgestippeld met een touw dat je kan volgen.  Wij dus als kleine eendjes achter mama eend met onze waterdichte en drukbestendige zaklampen, in een pikdonkere, mysterieuze wereld.  De tunnels staan momenteel volledig onder water, maar dat is niet altijd zo geweest.  Er was een periode dat het water heel laag stond en het regenwater door het gesteente heen sijpelde, met reuzachtige stalagtieten en -mieten tot gevolg.  Nu de tunnels onder water staan, groeien deze niet meer aan.  Dus als je er eentje afbreekt met je fles of palmen, zal die nooit meer terug groeien.  Het is hier dus zeer belangrijk dat je de juiste hoeveelheid lood aanhebt en je drijfvermogen volledig onder controle hebt.  Ook weer iets voor duikers met al enige ervaring.  Grote delen van de grotten zijn ondertussen in kaart gebracht.  Zeker de stukken die toeristisch uitgebaat worden, maar er zijn nog vele kilometers onverkende cenotes.  De tunnels zijn zeer bekend in Mexico, waar ze in en onder het tropisch regenwoud liggen.  Als je van onder het water naar boven kijkt, naar zo'n gat in het plafond waardoor het zonlicht naar binnen stroomt, zie je dus ook vaak de felgroene kleur van het regenwoud dat onderbroken is door de waterbron waar je in zwemt.  Wat een fantastische ervaring.