Hong Kong
We zijn nu 6 dagen van huis weg, en zitten letterlijk aan de andere kant van de bol. Na een stevige dag en nacht vliegen (Brussel - Londen - Hong Kong), hebben we een paar dagen Hong Kong onveilig gemaakt. Highlight 1: de Peak Tram waarmee je naar een hoog gelegen punt reist om een mooi zicht te krijgen over Hong Kong city downtown the city.
Highlight 2: een wandeling over de 'Avenue of the Stars', de dijk langs de schelde van Hong Kong, vanwaar je een prachtig zicht hebt over de skyline van de andere oever van Hong Kong. De dijk heet zo omdat er sterren van bekende Chinese entertainers in de tegels zijn ingewerkt, zoals in Hollywood. Denk aan Bruce Lee, Jackie Chan, Jet Li etc.
Highlight 3: the Symphony of Lights. Een 'Guinness book of records awardwinning permanent lightshow' ofzoiets volgens de boekskes. Elke avond stipt om 20u wordt er op de Avenue of the Stars muziek afgespeeld waarop de wolkenkrabbers aan de andere oever gesynchroniseerd laser- en ander licht afschieten. In de boekskes wordt er in superlatieven over gestoeft, dus wij vol verwachting eropaf! Maar eerlijkheid gebied me te zeggen dat het echt de moeite niet was. De muziek was van die verouderde jaren 80 slechte filmmuziek en de verlichting van de wolkenkrabbers was nauwelijks anders dan tijdens de rest van de avond. Tijd voor een upgrade!
Vanuatu
Na de tussenstop in Hong Kong stapten we terug de vlieger op voor een nachtje richting Sydney en daaropvolgend 5u naar Vanuatu, een kleine eilandengroep ten noorden van Nieuw Zeeland. Daar landden we op het eiland Efate in de vooravond, net tijd om in ons klein basic hotelletje in te checken en een eetkeet te vinden. Wij kwamen meteen terecht in de Waterfront Bar & Grill, een zeer gezellig Caraibisch ogend openlucht restaurant mangs het water, waar we twee locale visssoorten hebben geproefd: de mahi mahi en de oahu. Mjammi jammi!
Tanna
De volgende ochtend is het zaterdag. Vandaag vliegen we verder naar Tanna, een klein eiland van Vanuatu dat bekend staat om zijn immer actieve vulkaan Yasur. Nietsvermoedend stappen we de tarmac op in de kleine luchthaven en wat staat daar: een vliegtuigje zo klein als een koekendoos met vleugels. Daar zijn we niet echt op voorbereid! Met 8 passagiers zit het vol, de bagage achter ons in de staart. Eén piloot om de doos te besturen.
Met klamme handjes stappen we in en hup, voor we het beseffen hangen we een paar duizend meter in de lucht. Het is uiteindelijk een zeer vlotte vlucht van 50 minuten, zeer stabiel gevlogen, zachte landing.
Air Vanuatu delivers! Toch blij dat we op Tanna op de vaste grond staan, worden we meteen opgepikt door een open jeep die ons meeneemt naar het Whitegrass Ocean Resort, het paradijs op aarde!
Prachtige vrijstaande houten huisjes met strooien dak, in een domein vol palmbomen en andere exotische planten, vlak aan de oceaan. Vanuit ons bed met verse bloemen op de kussens en een klamboe boven ons hoofd horen we de branding woest en wild. Heerlijk. Als we de deur van ons huisje openen zien we tussen de palmbomen en totems in de tuin het rotsstrand en de zee.
Even alles opsnuiven en dan worden we met 6 andere reizigers opgepikt met de jeep.
Vulkaan Yasur
Chauffeur Philemon brengt ons in 1,5u holderdebolder door het woeste regenwoud waarvan de bodem hoe langer hoe zwarter wordt, naarmate we dichter bij de vulkaan komen. Uitendelijk is er geen woud meer, maar alleen eeuwenoude lava en gitzwarte as die als fijn zand overal tussen kruipt. Onderweg enkele stops voor verschillende mooie uitzichten op de vulkaan. En ook voor een verwelkoming door de kinderen van het nabijgelegen dorp. Een koor van een 30 tal kinderen van 1 tot 18 jaar schat ik, zingen 4 liedjes voor ons en de allerkleinsten geven ons elk een boeketje versgeplukte exotische bloemen in alle kleuren van de regenboog.
Uiteindelijk komen we aan de kraterrand van Yasur, een desolaat maanlandschap waarvan je de achter de rand in de dieperik zwaar gedonder hoort borrelen en puffen.
Grote rookpluimen stijgen uit de krater omhoog, een scherpe zwavelgeur maakt de lucht zwaar en prikt in onze ogen. In 10 minuten wandelen we tot op de rand.
We kunnen zo over de rand de dieperik inkijken. Donder en rook, zwavel en vuur.
Af en toe is het even stil. Dan moet je je schrap houden, want spanning bouwt zich op in de krater en kan niet weg. De ontlading is onmenselijk. Plots zie je geluidsgolven vliegensvlug uitzetten vanaf een punt onderin de krater, visueel te zien als donkere kringen die zich manifesteren in de witte rookpluim boven de krater. Vlak daarna voel je deze drukgolf in je borstkas als een slag op je borstbeen en tintelingen in je ledematen. En meteen daarna hoor je een oorverdovende knal, gevolgd door verse, roodgloeiende lava die omhooggeslingerd wordt en tegen de binnenwand van de krater geslingerd worden. Waarna een dikke, gitzwarte rookpluim opstijgt temidden van de witte wolken die al in de krater hangen. De knallen zijn zo luid en tastbaar, en de krater is zo steil en diep dat ik even helemaal panikeer. Enkele knallen en vlagen van vliegende lavabrokken later, rollen de tranen over mijn wangen. Mijn hoogtvrees en de angst dat Bart of ik door de drukgolven uit ons evenwicht geslagen zouden worden en de dieperik in vallen, of dat we zo'n lava op ons zouden krijgen. Maar de gidse komt er al 20 jaar elke dag met toeristen en kent de Yasur door en door. Zij is heel rustig en we blijven dan ook bij haar. Na een paar paar keer rustig in- en uitademen kan ik er weer tegen en de rest van de avond gaat het beter. Al goed, want met de schemering en de opkomende maan wordt de vulkaan actiever. In het donker wordt de rook niet meer verlicht en zien we enkel de roodgloeiende lava vanuit de donkere krochten van de aarde omhoog komen, tegen de kraterwand kletsen en nog even nagloeien. Dit nog steeds met luide knallen, en als je je ledematen voelt tintelen, weet je dat er weer zo'n drukgolf was.
Uiteindelijk keren we met straffe zaklampen terug naar de jeeps en in het donker rijdt Philemon behendig met zijn 4x4 door het donkere regenwoud naar ons aards paradijs waar een heerlijke warme maaltijd staat te wachten. Van de hel naar de hemel in 1.5 u, not your average saturday!
