Avontuur op bestelling

Hoewel ik af en toe de drang voel om te nestelen, te 'settelen', heb ik nog veel meer het gevoel dat ik wil losbreken uit de routine van het leven hier.

Wij hebben het hier fantastisch. Hier in ons nestje. Het comfortabele leventje. Als de wekker gaat staan we op, als we honger hebben eten we iets en tijdens de werkuren doen we wat er van ons verwacht wordt. We doen leuke dingen, jagen elk onze doelen na in onze hobby's en nemen onder andere daarin ook wel risico's die uiteindelijk toch maken dat het leven meer is dan 5 dagen per week werken en 2 dagen per week niet werken. Maar toch, na ondertussen 5 jaar afgestudeerd te zijn en te werken, heb ik even zin in iets anders. Gelukkig wil Barry met me mee... Samen losbreken en ontdekken is nog leuker dan alleen. Hoe zeiden ze dat? Gedeeld plezier is dubbel plezier, gedeelde smart is halve smart.

Het is nu eind september, wat maakt dat er nog 3 maanden resteren. 3 drukke maanden, gelukkig! En ze zullen ook wel snel genoeg om zijn want toch moeten er nog wel wat dingetjes geregeld worden.

Dit weekend zijn we naar Decathlon geweest. Dat was leuk... en ook niet. Hoe harder ik me inbeeld er te zijn om zo goed mogelijk te kunnen beslissen wat we zullen nodig hebben, hoe lastiger het is om daarna terug in Antwerpen te zijn. We hebben allerlei lichtgewicht, sneldrogende en praktische kledij gekocht. Al eens neuzen tussen de tentjes voor een eerste indruk van wat het aanbod is... En stilaan beginnen nadenken over de paklist.

Ik ga op reis voor 3 maand en ik neem mee...

zo weinig mogelijk! en alleen dingen die ik zeker nodig zal hebben! maar dat blijkt toch niet zo heel veel te zijn. Want voor 3 maand ga je geen 90 onderbroeken meenemen. Terwijl je dat wel doet (ik toch) wanneer je 14 dagen weggaat. Maar waar trek je de grens? Ik heb er al veel over gelezen en opgezocht, en mijn conclusie is van toch te proberen een week door te kunnen komen zonder dat het hoognodig is om een handwasje te doen.

Binnenkort zal ik hier op de blog een paklist posten die ik samengesteld heb aan de hand van verschillende bronnen. Zowel moeders raad als blogs van doorwinterde reizigers als artikels in het as adventure magazine en gewoon gezond verstand. Ook om mezelf ervan te overtuigen dat we hiermee echt voldoende zullen voorzien zijn op onvoorziene omstandigheden (tjah...).

Onvoorziene omstandigheden zijn het perfecte antiserum tegen de dagelijkse beslommeringen, dus ik verwacht onverwachte gebeurtenissen! Nu voel ik natuurlijk al dat er bijvoorbeeld een rugzak niet zal aankomen in Tokyo en dat ik dan van alle kanten ga horen dat ik er zelf om gevraagd had, maar dat hoeft nu ook weer niet. Al weet ik goed genoeg dat je niet zelf kan beslissen welke onvoorziene omstandigheid je wel graag wil meemaken en welke liever niet... Toch is een avontuurtje welkom. Het is toch grappig als je beseft dat je evengoed wil dat je avontuur vlekkeloos verloopt. Maar is dat dan wel een echt avontuur? Dat is toch eerder een veilig, uitgestippeld avontuur. Instinctief wil ik dat liever ook wel, maar eigenlijk is het toch ook interessant als je uit je balans gehaald wordt en dan een nieuw evenwicht moet vinden. Als puntje bij paaltje komt zal ik het met een heel klein hartje tegemoet gaan en met koud zweet de stap in het onbekende zetten... gelukkig met een struize vent aan mijn zijde!

Speelgoed

Gisteren onze eerste duikles! Het was fantastisch!
Jaja, we hebben er zin in. We werden hartelijk verwelkomd en hebben al een heleboel leuke dingen gedaan om een beeld te krijgen van de basisvaardigheden. En het ging eigenlijk vrij vlot! Vele handelingen zullen natuurlijk vooral heel veel herhaald moeten worden, zodat je ze op den duur doet zonder erbij te moeten nadenken. Maar daar hebben we nog tijd voor tot eind december. Als we voldoende snel vorderen, hebben we ons eerste ster brevet gehaald voor we vertrekken.

Wat bij de hele duik experience hoort, is ook wel het trekken van mooie foto's onder water. Maarrr... daar hebben we deftig materiaal voor nodig. Ik heb al wat zitten rondsnuisteren op internet en ben tot de voorlopige conclusie gekomen dat de Olympus µ TOUGH-8000 (ca 350 euro) wel een zeer interessant toestel kan zijn. Het is waterbestendig tot 10m diepte, we mogen erop gaan staan (alleen niet tegelijk: 100kg druk kan hij weerstaan), mogen ermee gooien (tot 2m hoogte valbestendig), in de diepvries steken (tot -10°C) en mits aanschaf van een onderwaterhuis (ca 250 euro) kan hij later nog tot 40m diep waterbestendig gemaakt worden. Lijkt me ideaal om zo te beginnen met een toestel voor duikers die nog nat zijn achter de oren en dan te kunnen uitbreiden wanneer we op ons duimpje tot 40m diep kunnen duiken.

Nu voel ik me zo eventjes als een kind met een nieuw speelgoedje. Of toch wanneer je de geheime stockeerplaats van de sint in de kelder had ontdekt en een clandestiene blik had kunnen werpen op al het leuks en lekkers dat de brave oude man ging brengen.
Zouden er geen chokolade zeemeerminnen bestaan? Een gat in de markt volgens mij. Ik zal eens een mailtje sturen naar Guylian.

Kleine zeemeermin

Het is altijd raar als je iets beseft dat je eigenlijk al wist. Maar dan zo dat je geveld bent als door bliksem op een zonnige dag. Gevloerd. Met de pootjes in de lucht, zoals wanneer je rake klappen kreeg van de bokshandschoen bij de Grote Meneer Kaktusshow (jaja, met k, niet met c!).

Vandaag was zo'n dag voor mij. Wat ik besefte was nochtans geen wereldschokkend nieuws. Ik wéét dat ik graag wil vertrekken. Maar dat het zo dringend is, had ik voor vandaag nog niet door. Laat ons zeggen dat ik het nu wel begrepen heb.

Dat komt ervan als je zo'n groot inlevingsvermogen hebt. Al die voorbereidingen zijn zo leuk dat het lijkt of je er al bent... en dan toch niet! Gelukkig weet ik dat een groot deel van het plezier bestaat uit het snakken, het smachten naar dat ene moment waarop het hele avontuur begint. Daar kunnen we wel vrede mee nemen. Het ene moment al meer dan het andere, maar toch. Good times are a comin'!

Deze vlaag van ongeduldigheid is getriggerd door een nieuw facet dat net toegevoegd is aan het hele reisplan. De laatste stop die we in Australië maken voor we de Grote Oceaan oversteken, is Great Barrier Reef. Als bioloog is dit al jaren een natte droom. Die natte werkelijkheid wordt, want we gaan duiken! Oorspronkelijk wilden we als pure leek wat duiken betreft gewoon een twee daagse cursus volgen in Australië zelf, brevetje halen en hup! De boot op voor een drie daagse cruise die de spreekwoordelijke kers op de Australische taart vormt. Een voor ons totaal vreemde, ongerepte wereld ligt te wachten om zich aan ons te ontsluiten.

Ondertussen is ons duidelijk gemaakt (lang leve de goede raad!) dat we nog meer zullen gaan genieten als we al een beetje gewend zijn aan de handelingen die horen bij het duiken. Na een beetje rondzoeken en informatie inwinnen hebben we ons dan ingeschreven voor een duikcursus tijdens de nog resterende maanden dat we hier in (het steeds grijzer lijkende) België de tijd doden. Vanaf 23 september gaan we elke woensdagavond volledig gefocust met ons doel voor ogen letterlijk ondergedompeld worden voor een glimp van wat ons te wachten staat aan de andere kant van de wereld. En wie weet, misschien ligt daar wel een nieuwe passie te wachten op de bodem van het bad.

Dit wetende was het vandaag dus nog moeilijker om lijdzaam toe te kijken hoe de wijzers van de klok altijd even traag vooruitgaan.

Waar is de tijd dat ik als klein meisje onder water in het zwembad de liedjes van de kleine zeemeermin zong en persé lang haar wou hebben omdat dat dan zo mooi op en neer golfde als ik met een soort dolfijnslag zwom...

Kriebels

De kriebels komen toch af en toe al op. Zoals wanneer je als kind in de schommel zat en vanop het hoogste punt terug naar beneden begint te zwaaien. Die vlindertjes!
Brrr maar wel zalig!
Zo'n paniek stemmetje dat zich afvraagt wat nu nog allemaal moet geregeld worden, is er niks over het hoofd gezien, toch snel nog wat opzoeken, ...
Heerlijk vind ik dat gevoel!

Wat hebben we de afgelopen weken nog geregeld?
We hebben een hotel geboekt in één van de harten van Tokyo. Het is een enorm ingewikkelde stad als je zo eens even op internet zoekt. Zou er geen boek 'Tokyo voor dummy's" bestaan?
We denken dat het goed gelegen is en net deftig genoeg om in het bed te durven gaan liggen zonder dat het overal zal gaan beginnen kriebelen (slechte kriebels dan).
Ook hebben we een hotel geboekt in het hartje van LA (downtwn city downtown the city). Het was geen vereiste, maar er is een Starbucks om de hoek, en een Sushi Boy aan de overkant. En daar gaan we niet over klagen...
Iced caffé latte with skimmed milk no sugar, here I come! Ik ken het nog van buiten van in New York. (en binnenkort opent er hier in het Centraal Station van Antwerpen ook een Starbucks! Daar ga ik me toch af en toe eens aan vergrijpen. En dan met zo'n dromerige ogen vol nostalgie iets bestellen...)
Maar het ging eigenlijk over ons hotel in LA. We hadden al enkele kandidaat-hotels gevonden, maar dan is Barry altijd zo slim om eens naar reviews te gaan kijken van mensen die er al gelogeerd hebben. Voor Tokyo hadden we meteen een goeie vast, maar voor LA hebben we wel een paar schrikwekkende comments gelezen... Gaande van ratten onder het bed en schimmel in de douche tot kakkerlakken in het restaurant. En dat terwijl we tegen dan het 'survival' gedeelte achter ons gelaten hebben! Vanaf dat we de Atlantische Oceaan hebben overgestoken, is het gedaan met de survival! Lang leve de luxe!
Dus... hebben we iets gekozen zonder huisdieren. Voor dat we thuiskomen bij ons poesje dat zal liggen krullen op haar rugje ter verwelkoming (na het 3 maanden voor iemand anders gedaan te hebben, de verraadster!)
Maar goed we dwalen weer af. Luxe, daar hadden we het over. En LA. En zo mogelijk de combinatie van de twee. Daar hebben we nog wel wat op gevonden!
Zoals we voor NY een City Pass hadden besteld, ligt er nu ook eentje klaar in LA. Inbegrepen: een keuze tussen enkele musea en ook enkele tours around town. Ondere andere zo'n tour waarbij je met een busje door Hollywood rijdt en ze zeggen welke celebrity waar woont. Sla me dood maar dit vind ik echt fantastisch! Zo wat voyeuren en vergelijken wie de vetste poort heeft met de meeste camera's...
En nog een toppunt van luxe: we wisten al wel dat we naar de Universal Studios zouden gaan, maar blijkbaar verkopen ze 'Front of the line Tickets'. Dit houdt in dat je voor geen enkele attractie moet aanschuiven, altijd mag voorsteken en bij een show op een designated area mag plaatsnemen die een mooi zicht heeft vanvoor in het publiek. Die tickets hebben we dan ook prompt besteld! Waarschijnlijk gaan we van ons leven niet meer een tweede keer naar de Studios, dus die ene keer gaan we het wel zo doen dat we zo veel mogelijk kunnen zien op één dag.

Spannend...