Mangonui

Halli hallo!
Voor de 2e keer logeren we bij een heel erg lieve dame die Engels spreekt met een Duits accent. Zis iz verri naais, jes! A verri naais leedi indiet!
Ondertussen zijn we het links rijden al goed gewoon. In den beginne waren er enkel zenuwen! Ook aan de foute kant instappen als je wel of niet wil rijden, aan de foute kant van de weg staan wachten op de bus in die richting, zelfs op het voetpad en het zebrapad voelt alles averechts aan omdat je links moet lopen ipv rechts. De sloten op toiletdeuren, kamerdeuren, autodeuren en alle andere mogelijke sloten draaien allemaal in de foute richting! De knopjes van de lift staan links ipv rechts van de deur en zelfs de troep koeien die we vandaag op de weg tegenkwamen werden langs links geleid dus zelfs zij weten ervan. Zouden de Nieuw Zeelanders ook hun poep afvegen met links ipv rechts? Schrijven ze ook eerder links ipv rechts? En nog enkele andere vragen komen spontaan bij me op, maar om deze blog niet 'parental advisory restricted' te maken, laat ik deze vragen over aan jullie eigen fantasie.
Vanuit Auckland kwamen we hier eergisteren aan in Mangonui bij Puketiti Lodge. Een prachtige lodge met een fantastisch terras dat uitkijkt over de vallei met in de verte het meer van Mangonui en de slaapkamer komt met een grote raampartij uit op dit terras. Vannacht sliepen we met de gordijnen open en konden zo vanuit ons bed de sterrenhemel en de lichtjes aan de andere kant van het meer zien. Krekels en vogels bejubelen onze aanwezigheid hier en wij fluiten terug. Links, welteverstaan.
Het weer is hier zo overdonderend mooi en hier staat zo'n praktische gas BBQ (opgelet: knoppen in de foute richting draaien!) dat we naar de dichtstbijzijnde supermarkt zijn gereden (waarempel, aan de andere kant van het meertje, bij de lichtjes die we 's avonds zien) om heerlijke Nieuw Zeelandse lamskoteletjes, NZ rundsvlees en wat groentjes te kopen en een heerlijk fris NZ flesje witte wijn. Zo hebben we vandaag voor de tweede keer hier gebbq't met dit ongelofelijk uitzicht.
Wat we vandaag ook deden, is naar de meest noordelijke punt van Nieuw Zeeland rijden: Cape Reigna. Het is het punt waar de Oceaan samenvloeit met de Tasman Zee en dat heeft hoge woeste golven en een ferme wind tot gevolg. (niet van de ajuintjes in ons slaatje). Onderweg moesten we tanken bij een Shell tankstation (the cheapest unleadded petrol, please) en de man, die duidelijk hoorde aan mijn brave, propere Engels, vroeg vanwaar we kwamen. Hun Engels is namelijk het Aantwaareps van het Engels, zo sappig en vettig als je maar kan spreken. Ik zei trots dat we uit Belgie kwamen en de man begon meteen ons Kimmeke en Justinneke en Janinake te loven. Ze weten ginderachter toch ook wie wij zijn, 'our Belgian National proud' zei ik en de man was het volledig met me eens.
De mensen hier zijn zeer vriendelijk, behulpzaam en 'laid back', net zoals je het zou willen als je op vakantie bent. Ondertussen zijn we toch al 10 dagen weg... Op een andere vakantie zou je binnen 3 dagen alweer moeten vertrekken en wij staan nog maar met onze dikke teen in het water te dippen als het ware.
Morgen is een hele Grote Dag voor mij... we gaan zwemmen met dolfijnen! Dat staat al op mijn to-do lijstje van ik weet niet hoe lang geleden. Spannend!
Fotootjes uploaden lukt eventjes niet zo goed, maar ik heb wel de digitale wereldkaart aangevuld met wat we tot hier toe al hebben gereden en wat er de komende dagen op het programma staat. Zoom in op Nieuw Zeeland en volg onze route.
Het is nu 20u15, ik vermoed dat de meeste van jullie ongeveer op het werk zijn aangekomen (8u15) en wij gaan ons met het bodempje van onze NZ witte wijn op het terras verschansen om van de zonsondergang te genieten.
Tot later xxx