Picton, Zuid Eiland

Sinds gisteren zijn we op het Zuid Eiland gearriveerd. De Tongariro crossing was niet voor niets de meest bekende wandeling... Na enkele pittige beklimmingen kwamen we binnenin de kraters van Mount Tongariro, waar onder andere een Emerald en een Blue Lake de show steelden. Inderdaad even prachtig en wereldvreemd als in Ijsland, maar dan veel warmer. Als goed voorbereide dagtrippers hadden wij een lunchpakketje bij om op de summit gretig binnen te spelen, namelijk bruin brood en een blikje pilchards in mosterdsaus. Amai, dat waren de lekkerste pilchards die ik ooit gegeten heb! Vanaf dan was de wandeling een lachertje, enkel nog dalen en uiteindelijk hebben we er maar 5.5 uur over gedaan, terwijl wij vonden dat we ons niet heel erg haastten, we hebben alleen niet zo veel en lang gepauzeerd.

Tongariro Crossing: check!

De laatste halte voor je het Noord Eiland verlaat is Wellington. Sinds de stormloop van Peter Jackson (ter verduidelijking: De regisseur van Lord Of The Rings (LOTR), King Kong en het recentere District 9 en geboren en getogen Nieuw Zeelander waarvan wij de grond waarop hij loopt adoreren ofzoiets) in Wellington een hele cinema gekte en bekendheid heeft gecreeerd, noemen de kiwi's ( lees Nieuw Zeelanders) Wellington ook wel Wellywood. We hebben de theaterzaal gezien waar de wereldpremiere van LOTR heeft plaatsgevonden en waarvandaan de 30 m lange rode loper blijkbaar tot een paar straten ver liep. Research vanuit Belgie had ons ook al geleerd dat de Weta Workshop, de firma die instond voor ALLE special effects, zowel digitaal als het ontwerpen en fabriceren van alle silicone maskers, elfen oortjes, grote voeten, kleren, zwaarden, vorken messen en bedenk het maar van elke architectuur die bij alle figuren hoort. Ook de kastelen, torens, rotspartijen en ... echt alles kunnen die mannen. Die kan je dus bezoeken en dat speelt zich af in Wellington. Wij dus afgezakt naar Miramar, de buurt in Wellington waar alles gelegen is en binnen in de Weta Cave, een soort informatie/souvenir/adept/geek shopje waar wij dus ook alles kweilend hebben staan begapen en ook iets gekocht hebben (T shirt voor Barry met Lord Sauron erop en voor mij een Engelse versie van 'The Hobbit', gesigneerd door Alan Lee) Misschien zegt dit jullie helemaal niks, maar wij vonden het GEWELDIG!!!! Met trillende beentjes en grote grijns op onze kinderlijke gezichtjes was het van Oooh! Kijk hier! en Kijk daar! Waaaw! Nog van dat!! We hebben afgesproken dat als we ooit nog eens voet op Belgische bodem zetten (hahaa), we nog maar eens naar de making off's van de films gaan kijken die we toch al practisch kunnen meespreken, maar toch...

Weta Cave: check!

Dan... De ferry van Noord naar Zuid, aangekomen in Picton. Eventjes rondwandelen, aquariumpje bezoeken, en dan valt mijn lodderig oog toch wel op een flyertje van een firma die boottochtjes organiseert waarbij je kan... zwemmen met dolfijnen. Want even een update: de vorige keer konden we alleen maar kijken maar niet zwemmen aangezien de prachtige beesten jonkies bijhadden en dan is het bij wet verboden erbij te zwemmen. Dus... een herkansing! Na wat getwijfel (zijn we goed in!) hebben we toch maar een tripje geboekt, vooral nadat de verkoper (het woord zegt het zelf) ons had verzekerd dat we of mochten zwemmen want de dolfijnen in deze regio hebben nog niet gekalfd, of orka's zouden zien want dat is de enige reden dat je geen dolfijnen zou zien aangezien orka's dolfijnen wegjagen. Maar orka's zien leek me ook wel wat dus... what the heck! No worries, mate!

De volgende ochtend (vanmorgen dus) stonden we om 7u op de stoep, met een bang hartje en klamme handjes. En ja, na nog geen 20 min op het water kregen we al te horen dat we ons moesten ompelsen want er was een koppeltje gesignaleerd, bottle nose dolphins. Joepie! Ikke als eerste erin natuurlijk, geen stoppen aan. Jiehaa!! Geronimoooo! En ze kwamen echt vlakbij, onder, tussen en rond ons, wat prachtige beelden heeft opgeleverd met mijn waterdicht fototoestelletje. En wat een ervaring! Wat een adrenaline! Om de beestjes te lokken moesten we ook zo hard mogelijk roepen, zingen, klikken, splashen op het water, alles wat je kon bedenken om interessant te zijn voor de beestjes zodat ze eens komen kijken wat al dat kabaal is. Na een vol uur over en weer zwemmen naar waar de rugvinnen en blaasfonteinen hadden verraden dat ze zaten en luidkeels door de snorkel brullen op alle mogelijke toonhoogten, werden we met de hijskraan doodop op het dek gehesen... neenee maar we waren echt uitgehongerd en uitgeput. Maar het was de moeite! amai mijn ***!!!

Zwemmen met dolfijnen: check!

Joepie de poepie...