Cairns, Great Barrier Reef

Wat vliegt de tijd! Ondertussen hebben we Tangalooma bezocht, wat een prachtig eiland was, het paradijs op aarde. Wit strand, palmbomen, turquoise zee, maar het weer zat ons niet mee. Bewolkt met regelmatige buien viel het toch een beetje tegen. Maar we hebben wel een dolfijntje uit onze handen eten gegeven, toch heel speciaal!
Daarna hebben we nog bij Bundaberg een schildpadden reservaat bezocht, waar je nachtwandelingen kan doen en kan zien hoe een nest loggerhead turtle- eieren uitkomt en die mini schildpadjes hun eerste flapjes zetten op weg naar de grote oceaan. Fantastisch! Ook al was het weer in de gietende regen, onze regenbroeken zijn hier goed van pas gekomen.
Gisteren zijn we teruggekomen van onze veelbesproken duikcruise in Great Barrier Reef en we tellen nu de laatste dagen op het continent Oceanie.
Wat een belevenis! Zo'n duikcruise is toch iets heel speciaals. Met gemengde gevoelens kijk ik erop terug... Het duiken op zich was fan-tas-tisch leuk en prachtig en interessant en mooi en vermoeiend en leerrijk en waaw! Maar... het zou toch leuk zijn moest ik (en Barry ook , maar gelukkig iets minder) niet zo'n last hebben van zeeziekte. Ik heb pilletjes geslikt voor een heel leger en op den duur een hele cocktail van verschillende pilletjes, druppeltjes en kauwtabletjes van sympathieke medereizigers gekregen, maar het was heel erg hardnekkig.
De dag dat we vertrokken hadden we om 5u al ons eerste pilletje geslikt dat we speciaal in een apotheker hier zijn gaan kopen tegen zeeziekte (hier zijn wel heel erg veel toeristen die daar mee te kampen hebben). Alles goed en wel, maar tijdens het wegvaren van Cairns kom je een stukje open zee tegen waar de wind en dus ook de golven vrij spel krijgen met de boot waarop we met 32 man zaten. Tijdens die helse rit was er dan ook nog eens een lange briefing over de veiligheid ed binnen in de boot en tegen dat we naar buiten konden, was het kwaad al geschied. Allebei kotsmisselijk. Zo miserabel dat we ons voelden... Dat gaat toch niet 3 dagen zo zijn, he? Ik heb 5 zakjes gevuld (jaja, dat soort zakjes), en Barry is gewoon over de rand gaan hangen... met als gevolg dat zijn bril in de hoge, wilde golven verdwenen is. Aiaiai! Kl*te! Gelukkig is zijn zonnebril ook met aangepaste glazen, maar die hadden we niet bij op de boot! De drie dagen die nog volgden op de boot was ik Barry zijn ogen wanneer hij iets zocht. Maar genoeg over dit ongemak! We zitten nu eindelijk terug op vaste grond en ik wil er eventjes niet aan denken.
Maar dat duiken is toch zo leuk! We hebben 9 duiken gedaan en 2 nachtduiken. We hebben vele prachtige visjes gezien, white tip reef sharks, nemo-tjes, loggerhead turtles, stingrays, barracuda's en nog veel, veel meer. We zijn tot 23m diep gegaan, hebben ons leren orienteren met een kompas onder water en alles ging als maar vlotter en sneller.
We hebben kennis gemaakt met de agressieve triggerfish, een vis van zo'n 80 cm lang met grote, konijn achtige tanden die chargeert zodra je in de buurt van zijn territorium komt en ook echt bijt! Er was een meisje op de boot die een beet had gekregen in haar dijbeen en dat was niet mis. Geen bloed, maar een hele grote neep waarin je toch duidelijk de tanden zag staan. Die vis is super snel en achtervolgt je totdat je ver genoeg bent. Er staat een foto op de flickr, waarop je ziet hoe Barry de vis tegenhoudt met z'n zwemvliezen. Wel griezelig! En de haaien die we gezien hebben zijn zo rustig en ongeinteresseerd...
Een nachtduik in het donker is dan weer een heel andere belevenis. Het enige wat je kan zien, is wat je verlicht met de zaklamp en je ziet ook andere zaklampen bewegen. Verder had iedereen een glowstick aan z'n duikfles, dus die lichtpuntjes vormden ook een baken. Maar voor de rest alleen maar donker en het geluid van je eigen ademhaling en broebeltjes die naar boven ontsnappen. Hier en daar een explosie van kleur als je met je zaklamp op de mooie koralen en vissen schijnt, en als je een klein visje verlicht, wordt het al gauw aangevallen door een grotere, die even snel misbruik maakt van de situatie. Oeps... sorry, visje! Bij het terugkomen naar de boot, krioelde het van de rode baarzen die afkomen op het eten en het licht, en er waren ook 3 haaien van zo'n 1m20cm die rond te troep cirkelden. Waw!