Ondertussen ben ik me al enkele jaren aan het verdiepen in het fenomeen yoga. Tot voor kort leek het genoeg om één keer per week een uurtje te zweten, in combinatie met andere sport. Maar nu... Nu is een uurtje niet genoeg. Nu is het nooit genoeg.
Nu kan een practice niet lang genoeg duren om de weldaad te voelen in mijn lichaam, de tinteling in mijn vingertoppen, de vibraties in mijn longen, de ontspannende vermoeidheid in de gestrechte spieren en de natural high die er telkens op volgt.
Maar er is meer.
Meer dan enkel het fysieke, meer dan het plezier je lichaam te zien veranderen door de steeds weerkerende en steeds beter uitgevoerde asana's.
Sinds kort althans.
Want onlangs ging ik een week op yoga retreat. Daar ademden we yoga van 's morgens tot 's avonds. Daar kregen we onderricht over de voeding die ons lichaam nodig heeft, vanuit een ander oogpunt dan we hier, in het westen, gewoon zijn. Daar aten we macrobiotisch. Daar kregen we les in ayurveda, de kunst van het leven. Er was een hele crew om ons te verzorgen: een team in de keuken (onder leiding van Simone Parris) dat boontjes te week legde, granen liet wellen, de prespot liet fluiten met heerlijke verse, plaatselijke groeten, en dus vanzelfsprekend door ons op handen werd gedragen. De yoga lessen tijdens deze week werd verzorgd door de yoga school waar ik tegenwoordig de meeste vrije tijd die ik heb, doorbreng: Antwerp Yoga. Deze lessen vonden plaats in open lucht in het zalige Andalucia, onder begeleiding van live muziek. Kan het nog beter? Ja, eigenlijk wel: als kers op de taart waren we vergezeld van een professionele fotograaf die ook intens yoga beoefenaar is: Viktor Bentley.
Deze keer zijn de foto's niet van mijn hand, maar alle credits dus voor Viktor.
En ze geven heel mooi weer wat een fantastische tijd we hebben gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten