Niagara Falls

Na de week in New York trokken we richting Niagara Falls.  Hier zijn we al een paar keer in de buurt geweest zonder het te bezoeken, dus nu moest het er echt van komen.
En het voldeed aan alle verwachtingen.  Op voorhand hoorde ik positieve en negatieve reacties op de Falls: het zou een klein Las Vegas zijn maar ook een zeer spectaculair stukje natuur.
Ik had wel al begrepen dat het niet nodig zou zijn er een week te blijven, en daar hadden we ook niet echt de tijd voor.  We maakten er een tussenstop van 2 overnachtingen van, zodat we één volle dag hadden om de Falls van alle kanten te bezoeken.  Die 2 overnachtingen moesten dan wel bijdragen aan de full experience, en daarenboven was ik jarig op de eerste van die 2 nachten, en dan mag het al eens iets meer zijn.
De Niagara Falls zijn watervallen in de loop van de Niagara Rivier, die meteen ook de landsgrens vormt tussen Amerika en Canada.  De ene oever is daardoor Canada en de andere Amerika, verbonden door een brug die meteen ook een douane post is.  De dichtstbijzijnde luchthaven is die van Buffalo, op de Amerikaanse kant. Het water valt van hoog (Amerika) naar laag (Canada), wat betekent dat het mooiste zicht op de Falls te zien is vanuit Canada, omdat je dan op het vallend water kijkt.  Vanaf de Amerikaanse kant zie je als het ware enkel de rivier die dan plots verdwijnt en een stuifwolk die opstijgt uit de diepte.
Dus... een hotel aan de Canadese kant is aangewezen.  En daar staan ze dan ook allemaal naast elkaar, het ene al hoger dan het andere, en allemaal beloven ze een mooi zicht op de Falls.  Tussen de hotels vind je casino's, lunaparken, restaurants en bars, waardoor het al eens vergeleken wordt met Vegas of Reno.  Maar deze commerciële buurt ligt niet pal aan de rivier, dus als je ze niet opzoekt, ben je je er weinig van bewust dat ze aanwezig is.  Wij hebben dat bijvoorbeeld pas gezien als we 's avonds op zoek gingen naar een restaurantje.
Enige research op Tripadvisor (een aanrader vind ik, en ik schrijf zelf ook reviews voor deze website) en wat prijzen vergelijken later, wist ik welk hotel ik wou: het Marriott Fallsview & Spa met een kamer op een van de hogere verdiepingen.  En wat een zicht hadden we!

We hadden geboekt op de 20e verdieping, maar ik had bij de reservatie subtiel vermeld dat onze incheckdatum ook mijn verjaardag zou zijn.  Bij aankomst bleek dat we daarom op de 22e verdieping een kamer hadden gekregen en later op de avond kwam er nog een verrassing op de kamer: een heerlijk dessertbordje met briefje van de receptie.  Wat een service!

Na aankomst hadden we nog de hele namiddag om de Canadese kant af te wandelen.  Het was stralend weer, maar nog niet heel erg warm.  Regelmatig kwam er een regenboog in het stuifwater en het donderende lawaai van de Falls geeft alles een heel aparte sfeer.

Na de eerste overnachting in onze super kamer hadden we één volledige dag om de NF vanbinnen en vanbuiten te bezoeken, en hiervoor had ik een tour geboekt van een volledige dag (via Viator).  Een kleine firma (Over the Falls tours) nam ons samen met een ander koppel op sleeptouw.  Het andere koppel was een leuk stel gepensioneerde Amerikanen waar we ons goed mee geamuseerd hebben.  Geen bus vol toeristen dus, gewoon wij vier met een privé gids die ons van het ene schitterende viewpoint naar het andere meenam met een camionette, en nergens moesten we aanschuiven.  We waren hier in april, het begin van het seizoen, en de boottochten op de Niagara rivier zijn dan nog niet geopend.  Op het eerste zicht vond ik dat wel jammer, de 'Maid of the Mist' is toch een iconische boottocht waarbij je met een regenponcho in aanslag vlak bij de Falls vaart en kletsnat ondergeregend wordt.  Maar deze boottochten zijn volgens de tourgids enkele uren aanschuiven voor 15 minuten varen.  En dat ze nog niet uitvaren bleek een enorm pluspunt te zijn want de horden toeristen die hier rondlopen vanaf het moment dat deze boottochten van start gaan, waren nu nog nergens te bespeuren.  We hebben hierdoor op één dag de mooiste viewpoints aan zowel de Amerikaanse als de Canadese kant kunnen bezoeken (en dus ook 2 keer amper moeten aanschuiven wanneer we de brug overstaken en door de douane controle moesten tussen Canada en Amerika).  We gingen onder andere ook naar de 'Journey behind the Falls', waarbij je via een lift en wandelgangen met verschillende openingen onderaan en achter de waterval uitkomt, waarbij je in levenden lijve de kracht van het naar beneden donderend water voelt.  Het kabaal, de ijzige wind, het stuifwater, ... zeer indrukwekkend en absoluut de moeite!

Dit U-vormige stuk van de Falls heet toepasselijk de Horseshoe Falls en is  670m breed en 60m hoog.  De zwarte stipjes die je links ziet kijken naar de dieperik zijn mensjes, wat je een idee geeft van hoe indrukwekkend groot de Falls zijn.

Hier zie je rechts de Horseshoe Falls en links verderop de American Falls.  Helemaal links zie je de brug die ook de douanepost bevat tussen Canada (links op de foto) en Amerika (rechts op de foto).

 

Dit zijn de American Falls van 60m hoog, waar nog stukken sneeuw en ijs voor liggen van 2/3 de hoogte van de Falls, dus ongeveer 40m hoog.  Deze stukken zijn zo diep bevroren dat ze blijkbaar tot diep in de zomer te zien zijn voor ze volledig gesmolten zijn.

Een van de tunnels van de 'Journey behind the Falls' waarbij je uitkomt achter de Horseshoe Falls.

Hier staan we aan de Amerikaanse kant en kijken we op de American Falls vlakbij links, met verderop in het midden in de verte de Horseshoe Falls en aan de rechter oever de hotels aan de Canadese kant met het mooie zicht op de Horseshoe Falls.