Van Malolo tot Karijini

Na de super cruise hebben we nog een paar nachten gehad op een zeer idyllisch eiland van Fiji: Malolo.  Dat was een heerlijke afsluiter in de Pacific.

Op naar fase 2: Australië!

Eerst even Perth verkennen en dan een dagje fietsen en snorkelen op een klein vakantie eilandje voor de kust: Rottnest Island.  Hier zitten heel veel tamme quokkas, schattige kleine buideldiertjes met puppy oogjes.  Het eiland is ernaar genoemd omdat men vroeger dacht dat het een soort rat was, rattennest eiland dus.  Het heeft prachtige witte stranden en woeste rotspartijen.

En dan was het tijd om onze 4x4 op te pikken en aan de roadtrip door West-Australie te beginnen.  In 2 dagen reden we door het binnenland naar Karijini Nationaal Park.  Onderweg hier en daar  stoppen voor een tas koffie/een volle tank/een overnachting in kleine spookstadjes waar een onooglijk kleine en verouderde roadhouses koffie, bier, een goed bord warm eten of een warm bed verschaffen aan de outback truckers.  Fantastisch.  Wij wanen ons met momenten in Amerika, ware het niet dat we hier links rijden.

Karijini Nationaal Park

Bij het binnenrijden van Karijini komen we meteen op onverharde gravel weg, die door de wind in ribbels ligt.  Van de reis  in Ijsland met Willy Wouters waar de baan ook dikwijls in die staat lag, herinner ik me dat je minstens aan 80km/u over de ribbels moet rijden om niet volledig uit elkaar te rammelen.  Dus wij met onze 4x4 in volle gas over de gravelwegen hier.  We slapen in Karijini in een Eco Retreat, waar de kamers bestaan uit individuele permanente tenten.  Wij hebben een klein 'badkamertje' aan onze tent met warm water via een zonnepaneel.  En een zalig 2persoonsbed.  In het toilet van ons ensuite badkamertje wonen wel enkele kikkers.  Er hangt een papier waarop staat dat we ze gewoon mogen doorchassen, maar ze houden zich goed vast met hun zuignap vingertjes!  Zelfs meermaals doortrekken helpt niet.  En zo komt het dat ik voor het eerst geplast heb op een kikker.  En doorgetrokken.

De tenten staan verspreid in het vuurrode zand met hier en daar eucalyptus bomen.  Er is ook een restaurant midden in de bush, waar de kok in een openlucht keuken michelin waardige gerechten tevoorschijn tovert.  

Gorgeous gorges

Na een nachtje in de tent trokken we het park in.  De bodem hier is het kenmerkende rode zand, vol van ijzererts.  In het park zijn een aantal canyons in prachtig ruw gesteente, met de tijd uitgesleten door rivieren die nu erg lasg staan.  Soms is de kloof nog maar heel smal en moet je met gespreide benen en armen tussen beide wanden klauteren boven de rivier (de spiderwalk). Verderop kom je dan aan een stuk waar je je rugzak met kleren en fototoestel achterlaat en enkel in zwembroek verder klimt en zwemt tot aan de prachtige piece de resistance van de kloof in kwestie.  Kijk zelf maar.