Zwart gat

Dit weekend de eerste twee doopduiken gedaan! Two down, three to go.

Wat een fantastische ervaring! Zo speciaal… Echt een onbekende wereld die voor ons open gaat. Als je gaat wandelen en je ziet een beek/rivier/meer/zee, ken je in feite alleen wat je zo kan zien als je over de oever buigt en probeert te zien of er iets leeft en beweegt onder het wateroppervlak. Dikwijls zie je een eendje of wat blaadjes drijven op het water, eventueel waterlelies of lisdoddes die door het wateroppervlak breken, iets waar de schrijvertjes niet in slagen, of wat vissen onder het wateroppervlak. Maar nu… volledig onder dat wateroppervlak naar beneden kijken, en ook naar boven kijken! Het lijkt wel of je in een droomwereld of een andere dimensie stapt. Boven je zie je door een flauw groenig waas in de verte een melkwit licht en enkele zonnestralen die alles omhullen in een goddelijke gloed. Onder je beweegt alles mooi ritmisch op de golven die je zelf creëert met je vinnen (of, kan ik me inbeelden, door de eventuele golfslag). Op het eerste zicht in de Put van Ekeren, lijkt er niet veel te leven behalve de andere duikers die met regelmatige ademhalingen luchtbelletjes naar boven jagen. Maar bij nader onderzoek leven er kleine mosseltjes, allerlei soorten planten en zelfs standbeelden lijken te leven door alle organismen die zich hebben gehecht op hun poreuze oppervlak. De standbeelden maken dat er iets extra’s te zien is: zo staat er in de Put een ‘Duvel’ bord, en enkele sculpturen. We hebben ook een soort kleine kreeft gezien (zo’n 15 cm).

In de Put van Ekeren is er ook een echte ‘put’: een rond kokervormig gat waarvan het diepste punt 20 meter diep is (geloof ik?). Hier zijn we nog niet in afgedaald, maar we hebben wel al 2 keer aan de rand van de put gezwommen en zo met het hoofdje over de rand gehangen. Aan de put lijkt geen eind te komen, zowel in diameter als in diepte, doordat het water slechts een 4-tal meter zichtbaarheid toelaat. De put ziet eruit als een groot zwart gat. Eventjes vroeg ik me af of dit nu is wat Stephen Hawking bedoelt, maar misschien ben ik nogal snel onder de indruk. Wat moet het niet zijn als je ergens op de oceaanbodem aan de rand van een klif van zo’n 400 meter diep ligt… Geen idee, maar volgens mij stokt je adem even bij zo’n aanzicht.

Toen duikleider Dirk op dat moment het teken deed met de duim naar beneden voor ‘afdalen’, zag ik dan ook in een flits hoe Julius Caesar de gladiator in kwestie de dood injoeg. Met een klein hartje en onregelmatige ademhaling knikte ik, deed het teken voor ‘ok’ en kneep wat harder in zijn hand. Uiteindelijk zijn we (nog) niet afgedaald, achteraf bleek dat hij bedoelde ‘kijk eens naar beneden’. Fieuw!! En toch ook een beetje jammer… Misschien volgende keer. Het lijkt me wel heel spannend. Om ons 1* brevet te behalen, zullen we in elk geval tot op 15 meter diepte afdalen. Dan zien we de bodem nog niet, maar toch volledig omringd door zwarte koude duisternis. Gelukkig houdt Dirk stevig je hand vast als je wat onzeker bent, en een waterproof zaklamp heeft hij ook bij. Dus ik zal niet alleen zijn en niet in volledige duisternis. Misschien vraag ik hem wel eventjes om de zaklamp te doven zodat de ogen kunnen wennen aan het laatste restje natuurlijk licht dat er misschien nog overschiet.

Toen ik met mijn hoofd al broebelend boven water kwam bij het einde van de duik, was het eerste wat ik zag een eendje dat wat kwaakte omdat ik ‘in’ zijn territorium kwam, en het tweede wat ik zag was Barry die op het ponton zat te wachten met een grote glimlach. We did it!

Op 9 meter diep zijn we geweest, dat zijn al iets meer dan 3 verdiepingen. En meer dan dubbel zo diep als het diepste van het zwembad. En vrij probleemloos! Barry had wel wat oorpijn, misschien toch iets te snel gedaald in combinatie met afgeleid te zijn door alles wat je ziet rondom je, dat niet te zien was in het zwembad. Maar, geen blijvende schade, eventjes dat trommelvlies laten recupereren en volgende keer iets voorzichtiger zijn.

We zijn nu al heel blij dat we dit allemaal niet voor de eerste keer in Australië zelf meemaken. Stel dat je last hebt van een of beide trommelvliezen, en je zou moeten recupereren. Als je dan betaald hebt voor 3 dagen duikcruise en je mag bvb 24 u of langer niet duiken, dan kan je zwaar beginnen vloeken! En dan snorkelen… met de tranen in de ogen.

Maar goed, de kans dat we zulke dingen voorhebben wordt kleiner met elke duik en elke oefening die we onder water uitvoeren en onze ervaring verreikt.