Hobart, Tasmania

Ziezo, we zijn al afgezakt naar het zuiden van Tasmanie. Zuidelijker dan dit komen we niet meer.
Tasmanie is prachtig. De meeste mensen die we hier tegenkomen vergelijken het met Nieuw Zeeland en zeggen dat het daar veel harder op lijkt dan op het Mainland, het grote eiland van Australie. Wij kunnen het nog niet vergelijken met Mainland, maar het is wel net als NZ ook heel mooi, groen en bergachtig, maar toch iets dorder. We hebben al prachtige wandelingen gemaakt hier, onder andere naar het idyllische Wineglass Bay in Freycinet National Park. Dit heeft een zeer beroemde baai die lijkt op een wijnglas en evenzoveel filosofische gedachten teweegbrengt. Hier hebben we ook wallabees gezien, het kleinere broertje van de kangoeroe. We rijden momenteel in ons tweede autootje, een leuk, compact, wit hyundaitje met een grote koffer... Zeer handig hier. We kamperen dat het een lieve lust is, hoewel we vandaag in een backpackers hostel zitten hier in Hobart, de hoofdstad van de staat Tasmanie. En eigenlijk echt crappy. Het is tot hier toe de meest tegenvallende accomodatie... Maar ze kunnen niet allemaal de beste zijn. Gisteren zaten we op een prachtige ruime camping waar de wallabeetjes ook gewoon tussen de tenten door hopten, heel erg schattig. We hebben er gegeten met het zicht op een baaitje waar de ondergaande zon oranjerood licht scheen op het strand en de bomen, ondertussen lekkere scampitjes verorberend. Het leven kan toch schoon zijn... Tis toch niet altijd ne strijd!
De laaste dagen van NZ heb ik ook niet meer echt kunnen schrijven wegens tijdsgebrek (wat een positief punt is). Daar hebben we helemaal in het zuiden op bij een heel leuk gezin gelogeerd in een farmhouse, waar we bij aankomst meteen werden meegenomen met de jeep door de weilanden om te gaan rotsvissen. Vissen vanaf de rotsen aan de klif van een van de weilanden die hun erf omvatte. Eerst holderdebolder tussen de koeien en schapen tussen omgevallen bomen en diepe putten (wieee! leuk!) en dan de zeeleeuwen verjagen van de rotsen waarop ze wilden staan om te vissen. Prachtige foto's van rotsen die overwoekerd zijn door bull kelp (gigantisch zeewier) waartussen de zeeleeuwen en meeuwen vechten voor een plaatsje. En dan de man met zijn kleinzoon die na 2uur nog niets hadden gevangen... Maar het was wel heel leuk en avontuurlijk. En onverwacht, maar dat valt onder avontuurlijk.
Morgen trekken we terug noordelijk in Tasmanie, om de cirkel rond te maken. Tegen de 11e moeten we terug in Devonport zijn, waar we begonnen waren, om de nachtferry met ondergaande zon op bestelling te nemen richting Melbourne. En daar begint de 3e etappe van de reis: east coast Australia, mate!