Aurora Borealis in Abisko, Lapland

Na een frisse nacht in het ICE hotel namen we de trein naar Abisko: 'de beste plaats op aarde om het Noorderlicht te zien'.
Dat belooft.
De eerste avond in Abisko genoten we van een heerlijk 4 gangen menu in intieme kring op het hoogste punt in de omgeving, in het Aurora Sky Station.  Om bovenop de berg te komen moesten we een skiliftje nemen dan gedurende 20 minuten in het pikkedonker boven een duister bos gleed, onder een prachtige sterrenhemel met het gehuil van husky's (of wolven?) in de verte.  Hoe hoger we de berg opkwamen, hoe dieper de wind sneed door onze kleren.  En plots, schuin achter ons, een groene gloed in de lucht.
Aurora!  Echt!  Duidelijk!  Geen twijfel of het licht zou zijn van een dorpje achter de berg, of de maan die opkomt, of bewolking die licht reflecteert van op het land.  Nee, het was echt duidelijk zoals we al op foto's hadden gezien, en het leek in niets op iets wat we al ooit in het echt hadden gezien.
Jiehaa!
Na 20 ijzige minuten maar helemaal opgewonden van onze eerste aurora ervaring kwamen we aan in het Sky Station.  Hier waren we met 7 tafeltjes van 2 personen waar we een heerlijk menu voorgeschoteld kregen met aangepaste wijnen, lokale shnaps, bier en een dessertwijntje.  Ik weet niet meer wat we allemaal gegeten hebben, maar de moose (eland) was heerlijk mals en sappig.  Het was een heerlijk gevoel zo in de watten gelegd te worden op zo'n afgelegen plaats in een uithoekje op deze wereld.
Nadien konden we nog buiten en bovenop de Sky Station genieten van het spel van de aurora.  Maar deze avond hadden wij enkel onze eigen compacte digitale fototoestelletjes en zelfs met de langst mogelijke sluitertijd (standje 'sterrenhemel') zag die niets van het natuurfenomeen.  Deze keer moesten we het dus op de onze eigen harde schijf branden met de hoogst mogelijke resolutie: onze herinneringen.
De tweede avond hadden we dan de 'aurora fotohunting' met professionele fotograaf en digitale spiegelreflex camera's.  Deze workshop werd verzorgd door Lights over Lapland en was absoluut geweldig.  We hadden het geluk dat deze avond de aurora zeer fel te zien was.  En dat Bart en ik de enigen waren die deze avond ingeschreven waren, zodat wij gids Toby (en zijn reserve batterijen) helemaal voor ons alleen hadden.  Want batterijen zijn nogal gevoelig aan de koude.  En je moet weten dat het tijdens de nachten dat wij er waren, rond de -35°C was.  Dus na een 30tal minuten lijkt het alsof je batterij leeg is.  Wij moesten dan maar een hulpkreet slaken en daar stond Toby al met een warme batterij uit een heuptasje onder zijn kleren.  En ook bij het instellen van de professionele toestellen kregen we zijn hulp, met prachtige foto's als resultaat.  De sluitertijd kon je instellen tot 30seconden, tijd genoeg om dus mee op je eigen foto te gaan staan.
Maar oordeel vooral zelf...